Posts

Van Traan naar Woord naar Verder

Afbeelding
Mijn vorige blog schreef ik op 31 oktober 2023. Deze blog plaats ik op 5 maart 2024. Er gingen maanden voorbij, waarin ik telkens startte met schrijven en telkens ook weer stopte. De winter brak aan, sombere buien kwamen voorbij. Ondertussen lag ik bij Koon op de tafel met acupunctuurnaalden in mijn lijf, ontmoette nieuwe mensen, werd weer blij, sprak veel en zweeg nog meer. Ik dacht veel na, maar ook vaak zonder woorden in mijn hoofd. Mijn gemoedstoestand schommelde enorm: van op naar neer, van warm naar koud, van donker naar licht. Inmiddels is het minder weerbarstig en voel ik me goed. Ik denk aan de kaart die jaren boven mijn bed hing tot ik hem daar weg haalde om in Terschelling aan de wand te hangen. De getekende vrouw zit in kleermakerszit, met haar ogen dicht, haar handen en hoofd open naar de hemel, in haar buik stroomt het gevoel en haar chakra’s zijn rustig en vol liefde. Ik geloof in die vrouw. Ik ga me weer laten leiden door haar houding. De houding waarin ik wil zitten. D
Meer lezen

Ik mag niet klagen.

Afbeelding
Een terugblik. Al een paar jaar schrijf ik blogs. Een paar maanden na de dood van mijn meisje, nu ruim 5 jaar geleden, ontdekte ik dat van me af schrijven helpt. Daarbij kende ik destijds nogal wat mensen in Schiedam, omdat ik daar veel danslessen gaf aan volwassenen en kinderen op o.a. scholen en men vroeg zich af hoe het met me ging na die ene nacht van 4 op 5 augustus. Ik had me aardig terug getrokken en ben zelfs een tijd anti-kraak in de polders gaan wonen met mijn vriend, dus daar waar ik voorheen een redelijk bekende verschijning was in Schiedam was ik ineens onvindbaar. Door mijn blogs bleef men op de hoogte van mijn reilen en zeilen op praktisch, maar vooral op emotioneel niveau. Ik ontdekte dat ik woorden kon geven aan emoties en gevoelens, iets wat anderen blijkbaar ook hielp. Zo bleef ik mijn blogs schrijven en zo bleven mijn blogs gelezen. Die verbinding tussen mijn lezers en mij, de interesse in wat ik schrijf, is de afgelopen jaren vaak een grote steun voor me geweest.
Meer lezen

Wat wil je toch van me?

Afbeelding
Stel nooit teveel uit als je iets wilt doen. Het leven kan er namelijk vrij snel totaal anders uit zien. Ziekte en dood kunnen zomaar je leven inlopen, waardoor je de plannen die je had om 'ooit te gaan doen' niet meer uit kan voeren. Dromen mag, maar dromen uitvoeren is in mijn optiek beter. Een restaurant beginnen was nooit een langgekoesterde droom van me, van ons. Een restaurant beginnen kwam op ons pad. Dromen over een trektocht door Spanje om daar volgens het wereldwijde platform ‘Workaway’ voor kost en inwoning te werken op olijfboomgaarden, dierentehuizen of ecologische boerderijen namen in hele lichte mate al concretere vormen aan. Van uitstellen ben ik niet zo’n fan. Wanneer is dan 'later'? Toen Rob mij dus vroeg om samen met hem in de oude afhaalchinees, die vrij kwam, een restaurant te beginnen moest ik echt een tijd nadenken. Nieuwe uitdagingen aangaan en ergens gewoon instappen hoort wel bij mij, maar uitstellen eigenlijk niet. Het restaurant bestaat inm
Meer lezen

Brief aan Leo en Jolanda

Afbeelding
Maandag 3 juli 2023. Daar zit ik weer eens in de trein. De trein naar Harlingen Haven. Terschelling! Daar kom ik weer! Sanna, daar kom ik weer. Ein-de-lijk. De tijd vliegt. Persoonlijk heb ik daar altijd afkeer van gehad. Probeerde mijn leven zo in te richten, dat er tijd was voor veel rust. Rust voor mezelf, ruimte voor sociale contacten, het zoveel mogelijk volgen van mijn eigen tempo. Ik deed dat al voordat Joska overleed, maar na haar dood is dat nog belangrijker voor me. Ik denk dat veel mensen teveel en te vaak rennen en dat het ‘te druk’ iemand eerder overkomt dan dat het een keuze is. Hollen en blijven hollen, omdat je niet anders kan. De tijd vliegt voorbij. Natuurlijk zitten we vast aan (financiële) verplichtingen en kan je niet helemaal en altijd doen wat je wilt, maar ik ben wel van mening dat de meeste mensen daarbinnen niet altijd nadenken over de keuzes die er heus wel zijn. Vooral het financiële plaatje wordt vaak naar voren geschoven en ook ik heb periodes in mijn le
Meer lezen

Brief aan Joska

Afbeelding
Lieve Joska, Daar zit ik eindelijk weer eens achter je laptop om je deze brief te schrijven. Vandaag ben je jarig. Je zou 21 jaar worden. Wat een mijlpaal. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Mijn ogen glijden langs je foto’s. Het kleine hummeltje van ooit. Nieuwsgierig, vrolijk, ondernemend. Altijd in voor grapjes, verkleedpartijen en nieuwe dingen ontdekken. Zoals ik deed in de Griendheuvel zoek ik ook nu weer naar het moment dat je ogen veranderden. Je ogen donkerder gingen staan. Ik zie het nog steeds niet. Dat ik in mijn boek gezocht heb naar de momenten waar ik er meer of beter voor je had kunnen zijn geeft mij rust. Ik heb alles gedaan wat ik kon. Jij was degene die niet verder wilde. Niet verder kon. Je beslissing is vol overtuiging genomen. Toch maakt deze dag me onzeker. Vrienden van jou, die ook in moeilijke periodes hebben gezeten, zijn eroverheen gegroeid. Zijn nu 21 en hebben het leven op weten te pakken en groeien. Waarom jij dan niet, liefie? Had het jou dan misschi
Meer lezen

Geen betaald parkeren in West

Afbeelding
De kop op de voorkant van Het Nieuwe Stadsblad verdwijnt elke keer wanneer ik de krant dubbel vouw. Het is jammer dat er geen betaald parkeren komt in mijn wijk. Het is de laatste anderhalf jaar een crime om je auto in de avonden kwijt te kunnen en om de parkeerdruk tegen te gaan heeft de gemeente eind vorig jaar een enquête onder de bewoners verspreid. Er is genoeg respons op gekomen, maar de meerderheid is blijkbaar tegen een betaald-parkeren-beleid, dus het gaat niet door. Wanneer ik de kop laat verdwijnen in de plooi en de krant nog eens vouw stop ik hem in een brievenbus. De volgende kop met dezelfde letters verschijnt en verdwijnt. Soms heb ik een regelmaat te pakken, soms stagneert de regelmaat door een klemmende brievenbus of een brievenbus met een borstel aan de binnenkant. ‘Hoe lang blijf je je krantenwijkje nog doen, denk je?’ vroeg Rob een week voordat we ons restaurantje openden. ‘Zolang het tussen alle andere bezigheden past blijf ik mijn krantjes lopen.’ was mijn antwoo
Meer lezen